Waar is de tijd dat kinderen én volwassenen elkaar nog ongecensureerd de stuipen op het lijf joegen met gruwelvertellingen over demonen en andere duistere wezens? Is er nog plaats voor het wilde, het irrationele, het beangstigende in onze maatschappij?
Categorie Archief: Fictie
In hun werk ontbloten vrouwen als Amy Schumer en Lena Dunham niet alleen hun mooie, maar ook minder fraaie kanten en ervaringen. Is alles ongegeneerd delen met het publiek een schreeuw om aandacht of een daad van verzet?
In haar debuutroman De meisjes schetst de Amerikaanse Emma Cline (27) nauwgezet de soms donkere leefwereld van tienermeiden, hun intense vriendschappen en de gruwelijkheden waartoe ze in staat zijn. Hiervoor baseerde ze zich losjes op de sekte rond misdadiger Charles Manson.
Voor de bundel Vuil vel verzamelde auteur en antropologe Marita de Sterck veertig Vlaamse oersprookjes: rauwe en ongecensureerde volksverhalen over onbevredigbare prinsessen, vrouwenmoordenaars en gewelddadige moeders. Of het publiek klaar is voor onversneden gruwel? Het wordt in ieder geval tijd, menen experts. ‘In oersprookjes durft men het ondenkbare te benoemen.’
Ze dicht om te overleven, want leven kan ze er amper van. Toch is Delphine Lecompte (°1978), kleindochter van de beroemde dokter, gelukkig in het bij momenten sinistere sprookje waar ze in woont. ‘Er zit veel woede in mij, maar door in mijn fantasie met mensen af te rekenen, hou ik het gezond.’
In 2012 plukte schrijver Erwin Mortier de postuum verschenen roman Between the Acts van Virginia Woolf vantussen de plooien van de geschiedenis om het te vertalen naar het Nederlands – iets wat tot dan nooit gebeurd was. De schrijfster blijkt een grote invloed te hebben gehad op Mortier. “Dat de Bloomsburygroep nadacht over genderkwesties en de problematiek van homoseksualiteit, was voor ons, jonge snaken, een referentiepunt om uit te zoeken hoe we konden liefhebben buiten de platgetreden paden.”
