Het is onmogelijk om alle teksten die ik de afgelopen twintig jaar schreef online te zetten. Maar ik geef je graag een selectie.
Via deze pagina, of via het menu hierboven, krijg je toegang tot een aantal columns, artikels, interviews en essays die ik koester. Omdat het fijne gesprekken waren, omdat het een onderwerp is dat ik interessant vond, omdat ik er mooie herinneringen aan overhield of er iets van leerde. Je kunt erin grasduinen zoveel je wil. Om het je gemakkelijk te maken, zijn er rubrieken. Je kunt natuurlijk ook gewoon op een woord uit de tag-wolk klikken, of zoeken op trefwoord.
Hieronder leg ik kort uit wat die rubrieken inhouden. Nog steeds last van keuzestress? Op mijn blog zal ik af en toe een artikel suggereren. Ik vertel je er dan meteen een anecdote van achter de schermen bij. Als je me volgt of je inschrijft op mijn nieuwsbrief, dan krijg je een bericht als er een nieuwe post online staat.
Storytelling Storytelling is vandaag een beetje een buzz-woord, wat het discours over storytelling soms oppervlakkig maakt. Ja, het is een goede techniek voor marketing, maar het is zoveel meer dan dat. Laat ons niet vergeten dat verhalen en verbeelding zo oud als de mens zelf zijn, en dat het verlangen om verhalen te vertellen en te beleven diep in ons zit. Ik vind het fantastisch om te graven in de wereld van de mythologie en de sprookjes, en om na te denken over de nog steeds aanwezige impact van die verhalen. Onder deze categorie vind je dus literaire artikels en interviews, maar ook meer beschouwende antropologische essays over het belang van sprookjes en magie.
Essay: De betere longread waarin ik een maatschappelijke tendens fileerde.
Columns: Ik heb tien jaar lang wekelijks columns van allerlei aard geschreven, de ene al meer opiniërend dan de andere. In 2017 ben ik daar bewust mee gestopt. Columnisten hebben nogal de neiging om zichzelf te herhalen, en dan zijn er nog die wannabe goeroes die anderen vertellen hoe ze moeten leven maar er zelf ook niets van bakken.
In een wereld waar iedereen een mening heeft, vond ik het wijs en wenselijk om eens een tijdje te zwijgen en te luisteren. Ik kan het iedereen aanraden. Voorlopig laat ik mijn gedachten dus fermenteren. Maar dat betekent niet dat ik niet meer achter mijn woorden sta. Integendeel: veel van mijn columns blijken nog steeds actueel.
Non-fictie: Non-fictie, of toch zeker de literaire subcategorie, wordt wat stiefmoederlijk behandeld in ons taalgebied. Onterecht, ik ben een groot liefhebber van non-fictie, essays en mémoires, al zijn de beste titels van vreemde origine. Non-fictie hoeft niet saai te zijn. Ook over wetenschap, politiek, economie, psychologie of gewoon uitzonderlijke ervaringen en inzichten kun je op zo’n manier vertellen dat het bij de lezer een grote indruk nalaat.
Interviews: Omdat een Q&A wel lekker wegleest, of omdat je nieuwsgierig bent naar de mens achter de bekende naam.
Psychologie: Volgens de overlevering is ‘waarom?’ de vraag die ik als kind het meest stelde. Waarom zijn de dingen zoals ze zijn? Waarom gedragen mensen zich zus of zo? Ik heb er menig draai rond mijn oren voor gekregen, maar gelukkig leerde ik het niet af. Inzicht in het gedrag van mensen heeft me al dikwijls geholpen om verdriet of teleurstelling te verwerken. Maar ook positieve psychologie vind ik een boeiend veld, al moet je het kaf van het koren kunnen onderscheiden. Dat was althans mijn intentie als ik me op die materie stortte.
Gender: Als zogenaamde ‘sterke vrouw’ heb ik lang weinig oog gehad voor de stereotyperende dynamieken die achter genderongelijkheid schuilen. Feminisme was nodig, vond ik, maar ik dacht niet dat ik het persoonlijk nodig had. Ik trok mijn plan in een mannenwereld, en ik deed mijn werk graag. Tot ik een kind kreeg en de schellen van mijn ogen vielen. Plots werd het ‘beloftevolle hoofdredacteurenmateriaal’ gereduceerd tot ‘vrouw met kind en dus niet meer ambitieus’.
Dat was schrikken. Zoals ik met alles wat ik niet begrijp doe, ging ik me verdiepen in de kwalijke gevolgen van stereotypering. Ik werd er expert in. Intussen heb ik een eenvoudige maar duidelijke mening over stereotypering. Of het nu over vrouwen, mannen, moeders, vaders, holebi’s, mensen met een beperking of een mentale aandoening, oude mensen en noem maar op gaat, door te stereotyperen ontmenselijk je.
De oplossing is simpel. Ga niet af op een paar uiterlijke kenmerken zoals gender of kleur of leeftijd, want dat roept alleen maar vooroordelen op. Kijk naar de volledige mens. We beschikken allemaal over een rijk geschakeerd spectrum aan eigenschappen die de moeite waard zijn. En ook: je hoeft niet met iedereen overeen te komen. Sommige mensen (M/V/X) zijn nu eenmaal onuitstaanbaar. Daar kan geen enkele gendertheorie iets aan veranderen. Deze komt samen in ‘Bloot’ (zie ook deze pagina).
Serendipiteit: Eerder een thema dan een rubriek, maar toch wil ik dit graag in de verf zetten omdat ik het idee van iets vinden waar je niet naar op zoek was fantastisch vind. Het grappige is dat ook deze kleine reeks op zo’n manier tot stand kwam. Ik was niet op zoek naar mensen die per ongeluk een talent ontdekten maar naar jonge kunstenaars op de rand van hun doorbraak. Bleek dat de rode draad door hun verhaal serendipiteit was. Ik wil bovendien meer van dit soort verhalen horen. Stuur me dus zeker een berichtje als jij ook zo’n straf verhaal hebt.
Vertel me een verhaal 