Iedereen die in die dagen het nieuws volgde, was het erover eens: zoveel vrouwen had men voor de International Women’s March nog nooit bij elkaar gezien. De roze muts is nu hét symbool van vrouwelijke solidariteit. Maar wat levert staken op voor vrouwen?
feminisme
Wat hebben internettrollen, terroristen, aanranders en types met losse handjes met elkaar gemeen? Niet dat ze domweg gestoord zijn. Nee, het zijn doorgaans mannen, en ze gebruiken geweld om zich te laten gelden. De ziekte heet ‘toxische mannelijkheid’. De symptomen zijn domineren door agressie en angst te zaaien. De oorzaak: een hypermannelijk ideaalbeeld.
In hun werk ontbloten vrouwen als Amy Schumer en Lena Dunham niet alleen hun mooie, maar ook minder fraaie kanten en ervaringen. Is alles ongegeneerd delen met het publiek een schreeuw om aandacht of een daad van verzet?
Het ziet er niet goed uit voor vrouwen, zegt de Britse schrijfster Beatrix Campbell in haar manifest End of Equality. Haar ontnuchterende boodschap is dat het neoliberalisme eerder geweld en ongelijkheid promoot dan vrouwenrechten. Al is er een sprankel hoop: ‘De toekomst zal vrouwvriendelijk zijn, of ze zal niet zijn.’
Al organiseerden we honderd vrouwendagen: als vrouwen niet ophouden met elkaar te saboteren en neer te halen, zal er van gendergelijkheid nog lang geen sprake zijn.
Niet vrouwen moeten hun gedrag aanpassen aan potentiële aanranders. Mannen moeten vrouwen gewoon met rust laten.
