Het is onmogelijk om alle teksten die ik de afgelopen twintig jaar schreef online te zetten. Maar ik geef je graag een selectie uit mijn archief.
Via deze pagina, of via het menu hierboven, krijg je toegang tot een aantal columns, artikels, interviews en essays die ik koester. Omdat het fijne gesprekken waren, omdat het een onderwerp is dat ik interessant vond, omdat ik er mooie herinneringen aan overhield of er iets van leerde. Je kunt erin grasduinen zoveel je wil. Om het je gemakkelijk te maken, zijn er rubrieken. Je kunt natuurlijk ook gewoon op een woord uit de tag-wolk klikken, of zoeken op trefwoord.
Hieronder leg ik kort uit wat die rubrieken inhouden. Nog steeds last van keuzestress? Op mijn blog zal ik af en toe een artikel suggereren. Ik vertel je er dan meteen een anecdote van achter de schermen bij. Als je me volgt of je inschrijft op mijn nieuwsbrief, dan krijg je een bericht als er een nieuwe post online staat.
Storytelling: Storytelling is vandaag en buzz-woord, wat het discours over storytelling soms oppervlakkig maakt. Ja, het is een goede techniek voor marketing, maar het is zoveel meer dan dat. Verhalen en verbeelding zijn zo oud als de mens zelf, het verlangen om verhalen te vertellen en te beleven zit diep in ons.
Ik vind het fantastisch om te graven in de wereld van de mythologie en de sprookjes, en om na te denken over de nog steeds aanwezige impact van die verhalen. Onder deze categorie vind je dus literaire artikels en interviews, maar ook meer beschouwende antropologische essays over het belang van sprookjes en magie.
Essay: De betere longread waarin ik een maatschappelijke tendens fileer.
Columns: Ik heb tien jaar lang wekelijks columns van allerlei aard geschreven, de ene al meer opiniërend dan de andere. In 2017 ben ik daar bewust mee gestopt. Columnisten hebben nogal de neiging om zichzelf te herhalen, en dan zijn er nog die wannabe goeroes die anderen vertellen hoe ze moeten leven maar er zelf ook niets van bakken.
In een wereld waar iedereen een mening heeft, vond ik het wijs en wenselijk om eens een tijdje te zwijgen en te luisteren. Ik kan het iedereen aanraden. Voorlopig laat ik mijn gedachten dus fermenteren. Maar dat betekent niet dat ik niet meer achter mijn woorden sta. Integendeel: veel van mijn columns blijken nog steeds actueel.
Non-fictie: Non-fictie, of toch zeker de literaire subcategorie, wordt wat stiefmoederlijk behandeld in ons taalgebied. Onterecht, ik ben een groot liefhebber van non-fictie die op de grens ligt tussen essay en mémoire, al zijn de beste titels van vreemde origine.
Non-fictie hoeft niet saai te zijn. Ook over wetenschap, politiek, economie, psychologie of gewoon uitzonderlijke ervaringen en inzichten kun je op zo’n manier vertellen dat het bij de lezer een grote indruk nalaat.
Interviews: Omdat een Q&A wel lekker wegleest, of omdat je nieuwsgierig bent naar de mens achter de bekende naam.
Psychologie: Volgens de overlevering is ‘waarom?’ de vraag die ik als kind het meest stelde. Waarom zijn de dingen zoals ze zijn? Waarom gedragen mensen zich zus of zo? Ik heb er menig draai rond mijn oren voor gekregen, maar gelukkig leerde ik het niet af. Inzicht in het gedrag van mensen heeft me al dikwijls geholpen om verdriet of teleurstelling te verwerken. Maar ook positieve psychologie vind ik een boeiend veld, al moet je het kaf van het koren kunnen onderscheiden. Dat was althans mijn intentie als ik me op die materie stortte.
Gender: Als zogenaamde ‘sterke vrouw’ heb ik lang weinig oog gehad voor de stereotyperende dynamieken die achter genderongelijkheid schuilen. Feminisme was nodig, vond ik, maar ik dacht niet dat ik het persoonlijk nodig had. Ik trok mijn plan in een mannenwereld, en ik deed mijn werk graag. Tot ik een kind kreeg en de schellen van mijn ogen vielen.
Als ik iets niet begrijp, dan ga ik me erin verdiepen. Dat deed ik ook met gender en genderstereotypering. Ik werd er expert in. Onderzoek bevestigt keer op keer: de gevolgen van stereotypering zijn funest voor iedereen. Of we het nu over vrouwen, mannen, moeders, vaders, holebi’s, mensen met een beperking of een mentale aandoening, of oudere mensen hebben, door te stereotyperen ontmenselijk je.
Ga je af op uiterlijke kenmerken zoals gender of kleur of leeftijd, dan zet je de deur open voor vooroordelen. Kijk liever naar de volledige mens. Van genereus tot toxisch: de mens beschikt over een rijk geschakeerd spectrum aan eigenschappen. Zoals de beroemde antropologe Margaret Mead opmerkte: ‘Instead of being presented with stereotypes by age, sex, color, class, or religion, children must have the opportunity to learn that within each range, some people are loathsome and some are delightful.‘
Serendipiteit: Eerder een thema dan een rubriek, maar toch wil ik dit graag in de verf zetten omdat ik het idee van iets vinden waar je niet naar op zoek was genegen ben. Het grappige is dat ook deze kleine reeks op zo’n ‘toevallige’ manier tot stand kwam. Ik was niet op zoek naar mensen die per ongeluk een talent ontdekten maar naar jonge kunstenaars op de rand van hun doorbraak. Bleek dat de rode draad door hun verhaal serendipiteit was – een toevallige samenkomst van omstandigheden.
Ik wil graag meer van dit soort verhalen horen. Stuur me dus zeker een berichtje als jij ook zo’n straf verhaal hebt.
Vertel me een verhaal 